Bijna mooi....?!

Vorig jaar rond deze tijd (op 25 mei) heeft een heel groot deel van de Kalmthoutse Heide in brand gestaan. Op die dag had ik een fotoworkshop op het eiland Tiengemeten en daar was zelfs de lucht anders van kleur door de rookontwikkeling 50 km verderop. En toen ik terug naar huis reed zag ik vanaf het Haringvliet in zuidelijke richting een enorm brede rookkolom opstijgen; behoorlijk angstaanjagend om te zien! Vooral ook omdat je weet wat de gevolgen voor zo'n prachtig natuurgebied kunnen zijn.
Bij een eerste bezoek na de zomer viel op hoe diep zwart de bodem was op veel plaatsen, met vooral ook heel veel plukken groen gras.

Nu één jaar later was ik op de Kalmthoutse Heide en was ik toch ook weer verbaasd over de schoonheid van dit 'landschap in herstel'. Nog steeds op veel plaatsen die gitzwarte ondergrond, geel-groen gras, plakkaten met knalrode zuring en donkere Serengetti-achtige bomen; ik 'mag' het misschien niet zeggen, maar eigenlijk was het gewoon mooi om te zien..!

Natuur hoeft dus niet idyllisch groen te zijn om indruk te maken. Zelfs dit 'getekende' landschap laat zijn schoonheid zien in de vorm van prachtige glooiingen, kleuren en structuren. Toch wel een vreemde gewaarwording en ook wel onverwacht want ik was eigenlijk op pad gegaan met het idee om geen foto's te maken, maar had toch maar snel m'n camera meegepakt.

Aan het eind van onze vroege wandeling wachtte ons nog een leuke verrassing. Tussen de bomen door zag ik iets helder bruins, maar kon niet goed zien wat het was. Even een stukje verder gelopen en toen zag ik een prachtig ree liggen aan de rand van de heide.

Nou is een ree niet zo bijzonder, want als je vroeg of juist laat op pad gaan kom je die heel regelmatig tegen. Maar dit ree lag op de grond en dat zie je niet vaak (ik tenminste niet). Waarschijnlijk had ze niet in de gaten dat ze zo dicht bij een wandelpad lag (we waren vroeg en het was nog erg rustig in het bos), of haar jong lag in de buurt. In ieder geval een bijzondere ervaring. Ze bleef rustig, maar goed luisterend liggen en na 5 minuten zijn we rustig doorgelopen. Bij het maken van de foto bewust geprobeerd om het 'doorkijkgevoel' in beeld te brengen!