30 juli 2013

6 dagen een foto in m'n hoofd...

Deze foto zat al 6 dagen in m'n hoofd, maar pas op de laatste avond van onze vakantie in Dorset (Engeland) was er een das zo 'vriendelijk' om voor mij door het tractorspoor te gaan lopen! Geduld wordt dus soms toch beloond!
Ik heb overigens niet de hele week bij dat tractorspoor gestaan. Aan de rand van een groot graanveld zaten twee dassenburchten en van de eigenaar van onze cottage hadden we al begrepen dat er grote kans was op het zien van dassen in de avond. Achteraf hebben we gewoon 6 avonden lang steeds een uur lang kunnen genieten van een stuk of 6 - 8 dassen die in en uit hun holen kwamen en gingen poetsen / stoeien / eten en dan weer terug het hol ingingen als ze toch onraad roken.
De wind stond perfect en zo konden we op 15-20 meter afstand komen als we maar stil stonden. Fotograferen werd dan wel lastiger vanwege het geklik (alhoewel de 6D een 'S' (silent)-stand heeft en daar had ik zeker voordeel van!).
Eén das werd zelfs nieuwsgierig van het geklik en kwam steeds wat dichterbij om te luisteren.

De twee foto's hierboven geven aan wat mijn fotografische 'zoektocht' was vorige week; oftewel dichtbij en gezichtsuitdrukkingen fotograferen of anders meer een 'das in het landschap'. Voor onderstaande foto heb je vaak maar één kans en moet je wat geluk hebben zoals hier met het zonnetje op z'n oog (alhoewel ik daar al wel drie kwartier zat te wachten voor de eerste das naar boven kwam).
Eén avond was heel bijzonder omdat er op het laatst een ree kwam kijken bij de burcht. De dassen reageerden eerst niet, maar gingen toen allemaal op en neer lopen tussen de ingang van de burcht en het ree. Erg leuk om te zien!
Ik had al iedere avond foto's gemaakt van het tractorspoor om te 'oefenen' met de compositie, het standpunt en de uitsnede. Nadat ik een soort 'spoor' van bewegend graan zag gaan over het veld richting de tractorbaan, ben ik heel behoedzaam daar naartoe gelopen en zag de das achterin zichzelf zitten poetsen. Eigenlijk te ver weg, maar dat heeft hij (of zij) blijkbaar gehoord want toen kwam de das naar voren lopen en dat was precies het beeld wat ik in m'n hoofd had..! Nog even bleef hij staan kijken als een soort laatste groet en liep toen op z'n gemak het graan in om te eten..

Alle foto's met Canon 6D op iso 2500 t/m 4000 en 70-200 mm + 2 x converter en Redged RTC 366 statief.


4 juli 2013

Spread your wings..

De grootste uitdaging ná een fotoreis is (voor mij) het uitzoeken van de foto's. Na een eerste snelle blik vallen er een aantal foto's op en die bewerkt ik dan 'even snel' om aan het thuisfront te laten zien (misschien ook als een soort onbewuste drang om te laten zien dat de reis echt 'nuttig' was..). Vervolgens ga ik dan alle foto's wat beter bekijken en wat technisch niet goed is gooi ik weg. Daarna volgt eigenlijk de lastigste fase; wat zijn de 'mooiste / beste' beelden? Vaak werkt het bij mij dan goed om de beelden weer even te laten rusten en pas na een tijdje te beoordelen. Probleem is dan echter dat er ondertussen weer foto's bijgekomen zijn, en weer bijgekomen zijn , en weer....

Even een korte serie met foto's waarop vooral veel vleugels te zien zijn!


De middelste foto van de maan is overigens een dubbele opname. De maan zat wél op die plek achter de Jan van Genten, maar uiteraard lukt het niet om de scherpte zowel op de vogels als op de maan te krijgen (onvoldoende scherptediepte). Dus eerst een foto genomen waarop de maan scherp was en daarna scherpstellen op de zittende vogel en hopen op een mooie landing (de bovenste vogel was al een paar keer overgevlogen en het was dus redelijk voorspelbaar dat hij ging landen).



Geen vliegende papegaaiduikers, maar wél vleugels erop. Bij de onderste foto zat ik zo dichtbij dat het me niet lukte om de vogel er volledig op te krijgen. Ik kon ook geen centimeter naar achteren omdat ik al plat op de grond lag met m'n rug tegen een rots om de zon er precies 'achter' te krijgen.



Ik heb wel een zwak voor deze Alkjes gekregen; heel grappige en toegankelijke vogels die lastiger te fotograferen zijn doordat hun ogen zo 'wegvallen' in het zwarte verenkleed van het hoofd.
Tja, en nog een afsluiter zonder vleugels, maar voor mij een beeld wat is blijven hangen ná het bezoek aan de Jan van Genten kolonie. Ik liep als laatste terug omhoog en zag achter me de maan boven de kolonie staan. Wat een rust en sfeer! Ik moest terug naar de boot, maar dit was toch te mooi om te laten 'lopen'. Snel spullen weer uit de tas en camera op statief voor een paar laatste foto's....

Foto's met Canon 1DX en D60, verschillende lenzen (17-40mm, 70-200 F/2.8 en 300mm F/4 en op Redged statief.