Afgelopen woensdag was ik zelf het onderwerp wat vóór de camera 'mocht' poseren. Er moest een portretfoto gemaakt worden voor de voorkant van de Roosendaalse kunstkalender. Deze wordt nu voor het derde achtereenvolgende jaar gemaakt door de Roosendaalse kunstenares
Giséla in het Veld en het is ieder jaar een mooie verzameling schilderwerken en foto's. Dit jaar ben ik als natuurfotograaf ook uitgenodigd om daaraan deel te nemen. De kalenders zijn te koop voor €19 euro en op zaterdag 4 december wordt de kalender gepresenteerd in De Kring te Roosendaal en zal tevens een expositie geopend worden van alle werken uit de kalender. Voor iedereen gratis toegankelijk!
Tja, is natuurfotografie kunst....? Ik vind het erg lastig om daar een oordeel over te vellen maar om alvast in de stemming te komen heb ik afgelopen zaterdag deze foto gemaakt.
Nikon fotografen kunnen de techniek van de dubbelopname gebruiken, waarbij je de eerste opname scherp maakt en de twee opname onscherp. Als je die over elkaar legt krijg je een diffuus effect. Helaas kent Canon deze functie niet, maar afgelopen vrijdagavond hoorde ik op de fotoclub in Dordrecht een mooie (compensatie)truc met ongeveer hetzelfde effect wat ik wel eens uit wilde proberen; zorg voor een lange sluitertijd (bijvoorbeeld grijsfiler of kleine diafragmaopening) en tijdens de opname ga je ná ongeveer 1/3 van de sluitertijd langzaam (en rustig) draaien aan de scherpstelring. Uiteraard alles vanaf statief en zie hier het resultaat (geen softwarematige bewerking toegepast!)
Canon 60D (om te testen) + 70-200mm : iso 100, F/40 en sluitertijd 3 sec.
Met dezelfde camera ook op jacht naar wat macro-objecten en mijn oog viel op deze waterjuffer die met z'n vleugels in de zon bezig was om op te drogen. Bewust gekozen voor een beperkte scherptediepte, zodat de druppeltjes op vleugels alleen als onscherpe cirkels in de achtergrond te zien zouden zijn. Grootste probleem was de wind. De grasspriet ging constant op en neer en dat maakte niet alleen het scherpstellen erg lastig, maar het was vooral zaak om geen bewegingsonscherpte te krijgen. Door gebruik te maken van een hoge iso (1000 en 640) kon de sluitertijd kort blijven en werd de juffer als een bewegende sporter 'bevroren'.
Beide foto's met Canon EOS 60D en Sigma 150mm macro.
Bovenste: iso 1000, F/2.8 en 1/640 sec
Onderste: iso 640, F/4.5 en 1/160 sec
