Op 2 meter van ons terras kwam bij zonnig weer een zandhagedis uit een holletje gekropen en zelfs een aanrollende voetbal was geen reden voor haar om weer 'naar binnen' te gaan...
Het benaderen van deze hagedis was niet zo moeilijk, maar al dat gras voor z'n kopje! Door te kiezen voor een grote diafragmaopening werd het gras nog een beetje wazig. Niet echt fraai misschien, maar het heeft ook wel iets natuurlijks. Dezelfde 'techniek' heb ik toegepast bij deze smaragdhagedis, die ik eerst van boven heb gefotografeerd. Helemaal erop en zonder iets op de voorgrond, maar dat was veel minder spannend. Nu zit hij echt verstopt en komt even nieuwsgierig kijken.
En bijna nergens zag je een bordje met 'Natuurgebied' of iets dergelijks! Eigenlijk is dit misschien wel 'gewone' natuur!
Fransen hebben overigens ook wel een wat andere moraal op het gebied van het omgaan met natuur. Op 1 mei is het traditie dat je elkaar een klein bosje Lelietjes van Dalen geeft om elkaar geluk toe te wensen en op die dag zagen we tijdens een wandeling overal mensen in het bos struinen om bloeiende leleitjes van dalen te plukken. Sommigen hadden blijkbaar of veel geluk nodig of een heel grote vriendenkring, want die liepen met bossen die ze amper in één hand vast konden houden! Maar gezien de enorme hoeveelheid nog aanwezige plantjes en het feit dat dit al een héél oude traditie is, zal de natuur misschien toch wel minder kwetsbaar zijn dan wij soms denken. Of is 'gewone' natuur gewoon sterker...?
Foto 1: Canon 60D + Sigma 150mm macro; F/5, iso 200, 1/60s
Foto 2: Canon 60D + Sigma 150mm macro; F/3.5, iso 200, 1/500s
Foto 3: Canon 60D + Tamron 17-50mm; F/3.5, iso 200, 1/320s
Foto 4: Canon 60D + Sigma 150mm macro; F/7.1, iso 200, 1/30s