23 oktober 2010

Kraanvogels!

Vorige week heb ik een fantastische natuurervaring mogen beleven; het zien en horen van zo'n 60.000 (!) kraanvogels die op doortrek zijn vanuit Zweden naar Zuid-Europa! Met twee fotovrienden (David Pattyn en Herman van der Hart) zijn we vanuit onze uitvalsbasis in Pruchten / Rügen (voormalig Oost-Duitsland, tegen de Poolse grens) dagelijks op pad gegaan om de kraanvogels bij zonsopkomst vanuit hun slaapplaatsen weg te zien trekken naar hun foerageergebieden en 's avonds weer terug te zien keren naar hun verschillende slaapplekken. Wat een fantastisch spektakel!! Dit werd nog versterkt door de meest fantastisch kleuren in de lucht; absoluut geen 'Oost-Duits grijs'!

Als een soort militaire armada's vlogen de kraanvogels trompetterend over onze hoofden weg (waarbij zelfs het geluid van de motordrive van de buurman werd overstemd...) om zich daarna de hele dag in maïsakkers vol te eten. Een maaltijd waarbij ze trouwens niet gestoord willen worden, want ze zijn erg schuw. Het is dus erg lastig om (zonder schuilhut) foto's van dichtbij te maken en ik heb me dan ook vooral geconcentreerd op vluchtbeelden en dat is een behoorlijke uitdaging (vooral als macrofotograaf). De zon en de maan waren daarbij trouwens mooie bruikbare 'bondgenoten' om de foto's wat perspectief te geven. Bij de foto van de maan gaat mijn medeleven uit naar één van de andere twee fotografen die juist op dat moment een volle geheugenkaart had...

Uiteraard ben ik ook aan de slag gegaan met lange sluitertijden en alhoewel dit een 'truc' is die natuurlijk al veel is toegepast blijft de kraanvogel een prachtvogel om dat principe uit te voeren. Dat komt m.n. door z'n altijd herkenbare vorm, maar vooral doordat de veren aan het uiteinde van de vleugels als een soort kunstschilder penseelstrepen achterlaten op het beeld!
Foto 1: Canon Eos 40D + EF 17-40mm; 1/60, diafragma F/7 en iso 320
Foto 2: Canon 1DmIII + EF 100-400mm; 1/400 sec, F/6.3 en iso 400
Foto 3: Canon 1DmIII + EF 100-400mm; 1/6400 sec, F/8 en iso 200\
Foto 4: Canon 1DmIII + EF 100-400mm; 1/5000, F/7.1 en iso 400
Foto 5: Canon 1DmIII + EF 100-400mm; 1/20 sec, F/25 en isi 640

10 oktober 2010

Kunst?

Afgelopen woensdag was ik zelf het onderwerp wat vóór de camera 'mocht' poseren. Er moest een portretfoto gemaakt worden voor de voorkant van de Roosendaalse kunstkalender. Deze wordt nu voor het derde achtereenvolgende jaar gemaakt door de Roosendaalse kunstenares Giséla in het Veld en het is ieder jaar een mooie verzameling schilderwerken en foto's. Dit jaar ben ik als natuurfotograaf ook uitgenodigd om daaraan deel te nemen. De kalenders zijn te koop voor €19 euro en op zaterdag 4 december wordt de kalender gepresenteerd in De Kring te Roosendaal en zal tevens een expositie geopend worden van alle werken uit de kalender. Voor iedereen gratis toegankelijk!
Tja, is natuurfotografie kunst....? Ik vind het erg lastig om daar een oordeel over te vellen maar om alvast in de stemming te komen heb ik afgelopen zaterdag deze foto gemaakt.

Nikon fotografen kunnen de techniek van de dubbelopname gebruiken, waarbij je de eerste opname scherp maakt en de twee opname onscherp. Als je die over elkaar legt krijg je een diffuus effect. Helaas kent Canon deze functie niet, maar afgelopen vrijdagavond hoorde ik op de fotoclub in Dordrecht een mooie (compensatie)truc met ongeveer hetzelfde effect wat ik wel eens uit wilde proberen; zorg voor een lange sluitertijd (bijvoorbeeld grijsfiler of kleine diafragmaopening) en tijdens de opname ga je ná ongeveer 1/3 van de sluitertijd langzaam (en rustig) draaien aan de scherpstelring. Uiteraard alles vanaf statief en zie hier het resultaat (geen softwarematige bewerking toegepast!)
Canon 60D (om te testen) + 70-200mm : iso 100, F/40 en sluitertijd 3 sec.

 
Met dezelfde camera ook op jacht naar wat macro-objecten en mijn oog  viel op deze waterjuffer die met z'n vleugels in de zon bezig was om op te drogen. Bewust gekozen voor een beperkte scherptediepte, zodat de druppeltjes op vleugels alleen als onscherpe cirkels in de achtergrond te zien zouden zijn. Grootste probleem was de wind. De grasspriet ging constant op en neer en dat maakte niet alleen het scherpstellen erg lastig, maar het was vooral zaak om geen bewegingsonscherpte te krijgen. Door gebruik te maken van een hoge iso (1000 en 640) kon de sluitertijd kort blijven en werd de juffer als een bewegende sporter 'bevroren'.

Beide foto's met Canon EOS 60D en Sigma 150mm macro.
Bovenste: iso 1000, F/2.8 en 1/640 sec
Onderste: iso 640, F/4.5 en 1/160 sec