In de goot.....

 

Soms moet je wat overhebben voor een leuke foto!
Zowat iedere natuurfotograaf heeft in z'n agenda staan dat er deze periode bosanemomen bloeien en voor mij is dat altijd zo'n beetje wat de Ronde van Vlaanderen is voor de wielerliefhebbers; het 'echte' begin van het voorjaar!
Eindelijk weer wat bloeiends voor de lens en bovendien nog een heel mooi plantje ook!
Vlakbij Roosendaal staan er in een onooglijke sloot héél veel bosanemonen te bloeien. Misschien wel de beste tijd om die te fotograferen is de avond, omdat mooi avondlicht (van de ondergaande zon) dan voor een mooie achtergrond zorgt op het reflecterende water. Probleem is wél dat je dan half 'in de sloot' moet om die achtergrond goed te krijgen. Naast het kleine landweggetje heb je nog zo'n meter om te liggen en dan gaat de sloot heel stijl naar beneden. Je ligt dan dus half op de kant en half naar beneden en dat met een rijstzak en je camera in je hand! Een hoekzoeker zorgt er dan in ieder geval nog voor dat je hoofd niet nog eens in een hoek van 90 graden omhoog hoeft te kijken. Door voorzichtig schuiven probeer ik dan een passende achtergrond te zoeken en het hoofdonderwerp 'vrij' te krijgen t.o.v. andere bloemen / takken.

Tja en dan komt er dus een paard en wagen voorbij met daarop een aantal mensen die blijkbaar van een afstandje dachten dat me iets was overkomen ('oh nee, hij is niet flauwgevallen') en toen verbaasd van boven op me neerkeken wat ik aan het doen was.... En de man met de teugels moest toen een leuke opmerking plaatsen: 'kijk daar ligt er eentje in de goot...'!

NIEUWS: vanaf heden zal ik met regelmaat een blog schrijven voor de website van het digitale tijdschrift EosZine. Ik nodig iedereen uit om daar een kijkje te gaan nemen!

Beide foto's met Sigma 150mm macro. Diafragma F/2.8 (bovenste) en F/3.5. Iso 200

Altijd anders...

Eigenlijk had ik deze blog natuurlijk ook 'Lente!' kunnen noemen, want afgelopen maandag is de periode aangebroken die bij veel natuurfotografen toch wel de harten sneller doet kloppen..! De lente is bij uitstek de periode voor bloemen en insecten, maar ook de tijd van (te) vroeg opstaan en daardoor een wereld 'ontmoeten' die zo anders is dan op het moment dat iedereen op pad gaat.
Maar ja, ik had nog geen passende lentefoto en dan valt er nog weinig te bloggen natuurlijk. Wie weet over enkele weken.
Afgelopen zaterdag had ik een fantastische workshop op het strand bij Oostkapelle en Zoutelande en het strand is echt een plek waar het 'altijd anders' is! Nooit is het licht hetzelfde of is de kracht van de golven gelijk. Op het strand zie je altijd wel wat anders liggen en de wind zorgt voor constante variatie in zandstructuren.
Ik ben toch al héél vaak op die plek geweest, maar zelden heb ik zoveel zeesterren aangespoeld zien worden.

Tijdens het afgaand water bleven ze op het strand liggen en waren op dat moment een bijna zekere prooi voor de meeuwen. Deze keer echter waren ze de prooi voor een stel hongerige natuurfotografen die met grof geschut deze bijzondere dieren in de branding wilden fotograferen; geen eenvoudige klus door de beweging van de golven en de lastige omstandigheden. Bij de foto hierboven was de golf net weg en bleef er een laagje schuim op en rond de zeester liggen. Hieronder zie je een foto waarbij een klein laagje water 'aan komt rollen'. Hier gekozen voor een heel laag standpunt zodat de reflectie van de zeester in het water te zien is.

In de middag viel het licht op een dusdanige manier op de golflijn, dat het wel leek of de waterlijn in zilver veranderde! Door met een 70-200mm slechts een beperkt stukje te kaderen krijg je een sterker beeld dan wanneer de hele omgeving in beeld komt. Eerlijk gezegd is dat ook een kwestie van meerdere opnames maken en kijken of er een beeld is waar het 'klopt'. Deze foto spreekt me wel aan omdat ik er een snuit van een soor beer in zie met een oog rechtsboven (of is dit al een eerste teken van een té actief lentevirus...!)

Als toetje kregen we aan het eind van de dag nog een fraaie zonsondergang, waarbij (zoals zo vaak) het mooiste licht pas kwam toen de zon al even onder was!



Overgangsperiode...

Het komt niet vaak voor dat ik m'n camera weer 'ongebruikt' mee terug naar huis neem, maar vandaag was het zo'n dag. Twee keer met de fiets op pad; vanochtend alleen en vanmiddag met onze jongste dochter, maar de camera is niet uit m'n rugzak geweest! Wat is het saai op dit moment in het bos; zeker als er geen bijzonder licht is. Dan is het héél lastig zoeken naar een fotogeniek onderwerp!
Ik heb de laatste dagen sowieso een gevoel van 'had ik maar...'! Ik zie nu allerlei prachtige winterfoto's voorbijkomen en ik heb tijdens de sneeuwperiode toch een paar keer gedacht dat er nog wel meer goede dagen zou komen, maar dat bleek dus toch niet het geval. Voor m'n gevoel heb ik er dus niet alles uitgehaald en daarom mag van mij het echte voorjaar snel komen.
Een van de weinige onderwerpen met kleur op dit moment is het ruig haarmos. Vorig weekend al ben ik daarvoor op pad geweest, maar had nog geen tijd de foto's uit te werken.

Dit haarmos zie je met hele stukken bij elkaar staan en van een afstandje ziet het er mooi rood uit (zeker 's morgens als het nog vochtig is). Kom je dichterbij dan verdwijnt die rode kleur weer een beetje, maar eenmaal op ooghoogte zie je pas hoe mooi rood de steeltjes zijn. Je ogen (of multifocale brillenglazen..) worden trouwens behoorlijk op de proef gesteld, want echt veel hoger dan 2-3 cm zijn ze niet!
Ik zocht een compositie met slechts een beperkt aantal plantjes en een vrij rustige achtergrond. Aan de rand van zo'n plakaat stonden deze drie, een beetje 'afgezonderd' van de groep. Precies als drie Dalton's in opklimmende hoogte en met mooi tegenlicht.  Door de camera heel voorzichtig te verschuiven, de diafragmaring in de achtergrond precies op de goede hoogte gebracht en gekozen voor scherpstelling op de middelste met beperkte scherptediepte. Met statief zijn dit soort foto's lastig te maken en ik heb dan ook gewerkt met de camera op een rijstzak. Als je niet met je kin in het frisse mos wilt liggen, dan is een hoekzoeker een erg handig hulpmiddel! Met Sigma 150mm macrolens; diafragma F/3.5, iso 200 en 1/1000sec.

Hier nog een andere variant met een opvallend groen knopje haarmos. Ook Sigma 150mm; diafragma F/3.5, iso 200 en 1/400 sec.

Volgende weekend staat de strandworkshop op het programma (er is nog één plaats!) met vast meer inspirerende onderwerpen als vandaag. De camera komt dan zeker uit de tas..!!

Ardennen

Afgelopen weekend was ik in de Belgische Ardennen (omgeving Hoge Venen). Ondanks de belabberde weersomstandigheden een heerlijke plek om rond te lopen en te fotograferen. Ik was met een aantal beelden in m'n hoofd vertrokken en één daarvan was een een foto met langere sluitertijd van een stromend riviertje.

In dat gebied lopen een aantal prachtige beekjes/riviertjes waaronder de Getzbach, de Helle en de Hoegne.  Het is altijd experimenteren met je sluitertijd om te kijken wanneer het stromend water het best tot z'n recht komt. Meestal kies ik een tijd van rond de 5 sec, maar ik heb nu toch een foto gekozen met een relatief langere sluitertijd van 25 sec. Het nadeel is dat het water dan echt 'melkachtig' wit wordt, maar in dit geval zorgde de blauwe gloed rechtsonder toch voor een passend contrast. Mijn tip is om gewoon meerdere opnames te maken met diverse sluitertijden. De lange sluitertijd is overigens tot stand gekomen dankzij het gebruik van zowel een polarisatiefilter als een 3-stops grijsfilter. Qua compositie heb ik gekozen om het beukenboompje een sterke plek in de foto te geven. De 'lijn' vanuit linksonder, via het beukje, naar achteren geeft wel een lekker gevoel van diepte in deze foto.

Deze foto is heel anders; ik werd aangetrokken door de bijna zwarte, nat geregende stammen van deze dennen. Juist toen ik een compositie had bepaald, met alleen scherpte op de voorste bomen, begon het te sneeuwen. Snel wat foto's maken en kijken of de sluitertijd goed was om de sneeuw vast te leggen. Helaas was de tijd te lang, waardoor de sneeuw veel te lange strepen vormde en nauwelijks zichtbaar was. Snel de iso flink opgeschroefd (naar iso 1000) en daardoor kon de sluitertijd teruggebracht worden naar 1/50 sec en was de sneeuw veel beter te zien. De sneeuw kwam mooi uit de hoek waar ook de groene takken zitten! De sneeuwbui duurde nog geen minuut, maar ik had een leuke foto!
Met Canon 1DmIII en EF 100-400mm, diafragma F/5, iso 1000 en 1/50 sec
Bovenste foto (Hoegne) : Canon 1DmIII en EF 17-40mm, diafragma F/22, iso 100 en 25 sec